Iedereen die wel eens in Umbrie is geweest kent waarschijnlijk de hoogtepunten: Perugia, Spoleto, Todi, Orvieto, Spello, Gubbio. Ik kan sterk aanraden deze steden te bezoeken en ik zal er absoluut nog over schrijven. Maar 1 november was het Allerheiligen en er was niet veel te doen, dus heb ik een beetje rondgezworven in de buurt van mijn huis.
Ik dacht dat ik elke centimeter hier wel zo´n beetje kende. Gelukkig is dat niet zo. Er is nog heel veel te ontdekken in dit geweldige gebied en ik zal nooit ophouden te genieten van de verbazingwekkende omgeving.
De vendemmia – druivenoogst – is gedaan en de wijngaarden liggen er in alle rust bij,in hun prachtige kleuren en dat samen met de typische geur van houtvuren betekenen dat de herfst echt is neergedaald over het land.
Ik ging in de richting van Gualdo Gattaneo, een stadje bovenop een heuvel dat het omringende landschap domineert. Die ligging is waarschijnlijk de reden dat Paus Alexander de Zesde (de Borgia Paus) er een indrukwekkende toren heeft neergezet.
Het was erg rustig, dus ik kon op mijn gemak foto´s maken van een paar hoekjes in de stad. Maar ik verzeker je dat er nog veel meer zijn, en op bijna iedere plek buiten de muren heb je een schitterend uitzicht over het Umbrische platteland.
Na Gualdo heb ik nog een paar gehuchten bezocht. Het was vreselijk komisch om op een kruising de aanwijzingen te zien, linksaf naar Pozzo (put) en rechtsaf naar Cisterna (bron). Je gelooft haast niet dat ze in dit gebied ´s zomers zonder water zitten.
Ik besloot naar Cisterna te gaan waar het middeleeuwse kasteel inmiddels is ingericht als vakantieverblijf met een aantal appartementen. De rustige sfeer, de aardige mensen en de verbijsterende uitzichten op de olijfgaarden en de heuvels zorgden er bijna voor dat ik er bleef.
Een schilderachtige route door de omgeving, waar sommige olijfbomen en wijnranken werkelijk heel oud zijn brachten me in Bastardo, vlak bij huis, maar het was zo´n heerlijke middag dat een laatste omweg gerechtvaardigd leek. Op naar Giano dell´Umbria dus. Dit kleine stadje, omringd door twee cirkels van muren, heeft een heel mooi plein en een paar mooie kerken die ik me van eerdere bezoeken herinner, maar die nu helaas gesloten waren. Maar goed, je kunt altijd terugkomen.
Onderweg naar huis kreeg ik als bonus nog een mooi zicht op de Rocchetta vlakbij Viepri en ik bedacht dat de enige bijwerkingen van deze middag zijn dat ik er meer van wil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten