Mijn liefde voor Todi en omgeving zal intussen wel overduidelijk zijn, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat de rest van Umbrie me niet net zo aan het hart gaat. Om eerlijk te zijn, ik ben geen stadsmens en als ik genoten heb van de prachtige gebouwen, kerken en pleinen in één van Umbries geweldige steden ben ik altijd weer opgelucht om terug te gaan naar mijn country house in de golvende heuvels.
Toch is het onmogelijk om niet van de steden te houden. Allemaal hebben ze speciale plekken en een culturele rijkdom die zich het best laat omschrijven als overweldigend. Ik kan me bijvoorbeeld niet één kerk herinneren, hoe klein en onbetekenend ook vergelijken met de beroemde kathedralen, waar geen schitterende fresco of beeld was dat je hart en geest verwarmde.
Het is geweldig om een klein pleintje buiten het stadscentrum te ontdekken, waar dan toch ook nog een Romeinse put is. Of een eeuwenoude wijnrank in een onoogelijk straatje. En het beste is om een bewoner te ontmoeten die daar al zijn hele leven woont en je de hele geschiedenis kan vertellen en de beste plekken weet om te fotograferen.
Ik heb geschreven over Ondergronds Narni maar dat betekent niet dat het gedeelte in het volle daglicht niet de moeite waard is. Narni is letterlijk het Centrum van het Heelal.. ik bedoel, van Italie. Het is gelegen op een heuvel boven het ravijn van de rivier de Nera. Dat maakte het tot een strategisch punt, zoals je goed kunt zien als je in de Giardini di San Bernardo naar beneden kijkt.
Narni heeft een indrukwekkende Kathedraal uit de 12e eeuw. Hij is van buiten, vanaf de Piazza Garibaldi, net zo imposant als van binnen, met diverse meesterwerken verdeeld over verschillende kapellen.
De piazza Garibaldi zelf is onregelmatig van vorm en een beetje druk. Maar het is erg leuk om op één van de terrasjes te zitten met een koffie en naar de mensen te kijken. Mochten die er niet zijn, dan valt er altijd nog een mooie Romeinse fontein te bewonderen.
Als je de Via Garibaldi inloopt ben je getuige van een goed onderhouden Middeleeuwse stad.
Ook Narni heeft de typische hoekjes die eeuwenlang onberoerd lijken.
Het Palazzo dei Priori, op het gelijknamige plein, stamt uit 1273. Het plein zelf zou in de Romeinse periode dienst gedaan hebben als forum.
In Narni bevinden zich uiteraard diverse kerken, waarvan ik de Santa Maria Impensole noem. De naam betekent `Hangende Kerk` maar ik heb nog geen afdoende verklaring gevonden, hoewel er meerdere speculaties de ronde doen. Deze kerk uit 1100 is gebouwd op de resten van een oudere (8 -9e eeuw) kerk die nu de crypte vormt.
Op dit punt begon mijn bezoek aan Narni Sotteranea, dus laat ik afsluiten met een anekdote uit mijn eerste bezoek aan Narni. Ik bezocht de Santa Maria Impensole maar liet mijn jongste zoon (toen 7) buiten aangezien hij de hele ochtend al op mijn zenuwen werkte door te mopperen over `teveel kerken, lopen, hitte, ouwe schilderijen, en alle andere stomme dingen.`
Hij ging op de leeuw bij de gevel zitten en ik vertelde hem daar te blijven want anders..
Na tien minuten vond ik het wel èrg druk worden bij de kerkdeur en enigszins wantrouwend leek het beter even te checken...... daar was mijn zoon, staand op de leeuw, luidkeels zonder belemmering van tekstuele kennis een aria uit `Figaro` zingend, zijn handen vol muntjes en snoep van het geamuseerde publiek.
Sinds die tijd heet de Santa Maria Impensole in onze familie de Figarokerk.
 |
| NARNI - view (c) Monteolivo |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten