zondag 19 januari 2014

Frantoi aperti - olijvenpret


Hoewel de uitnodigingen van de frantoi – molens – altijd erg aantrekkelijk zijn ben ik er nooit aan toe gekomen de Frantoi Aperti te bezoeken. Na een paar uur olijven plukken voor een paar dagen achter elkaar en dan nog een paar uur bij de molen rond te hangen om ze te laten persen wil ik meestal minstens een week geen olijf meer zien .

Dit jaar is anders. Het regende vanmorgen (on)gelukkig genoeg toen ik wakker werd en er leek geen eind aan te komen dus plan B. Er waren veel frantoi om uit te kiezen, maar ik had een leuke aankondiging gelezen van Olio di Trevi. Aangezien ik tien jaar in Trevi gewoond heb en mijn hart nog niet helemaal hersteld is, was het een mooi excuus om daarheen te gaan.

Het bleek een goed idee. Je mocht binnen kijken om de machines te zien draaien en de lucht van de olijven was werkelijk zalig.












Er waren ook wat oude gereedschappen uitgestald waaronder deze enorme vaas, die ik echt wilde delen omdat hij zo mooi is.





























Het winkeltje binnen bood een grote keus aan verschillende producten, maar ik heb het bij een fles olijfolie gehouden omdat die van mezelf er ook nog aan zit te komen, maar ik verzeker je dat de olie uit Trevi één van de beste is.


Buiten was het Lol met een hoofdletter L. Ik nam een vers gegrilde bruschetta met de geweldige olijfolie. 


















De vriendelijke mevrouw die het broodje voor me gemaakt had was echt niet te gierig geweest met de olie, het droop tussen mijn vingers door en ik voelde me weer een klein meisje. Misschien zijn mijn foto´s daarom wel een beetje wazig.












Tijdens het eten heb ik echt genoten van de band, Alter Ego. Ze speelden allerlei bekende nummers waaronder ``I will survive` en ze leken zelf nog het meeste plezier te hebben.


Ik eindigde mijn tochtje bij een kraampje waar ze kaas en worst verkochten. Ze verkochten diverse soorten pecorino, bedekt met graan, peper en stro en een speciale soort ingepakt in olijfbladeren.












Zelfs terwijl ik weet dat ik morgen tegen zessen zal beweren dat ik nooit, nooit meer één verrekte olijf zal aanraken voor de rest van mijn leven, weet ik iets zeker: volgend jaar ga ik terug, wan tik had echt een hele leuke middag.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten