Dat zou natuurlijk door die afschuwelijke winter kunnen komen of door het on-Italiaanse voorjaar dat ze hier hebben gehad of misschien is het hier wel gewoon leuk.
In mijn tuin hier staan pioenen, ik bedoel, die stonden er, want na één dag hadden de honden ze platgetrapt, veel vetplanten en een lading fruitbomen. Abrikozen, amandelen, appels, druiven en twee vijgenbomen waarvan ik hoop nog vruchten te kunnen plukken voor ik weer naar Helland moet. Mijn Nederlandse vijg is namelijk doodgevroren.
En verder kan je hier heel veel vinden dat gewoon in het wild groeit. De rozemarijn, wilde oregano, wilde venkel (opgegeten in de porchetta) en wilde munt. Ik kon die munt niet op de foto zetten want mn buuf was uit de bron aan het sproeien met een slang vol gaten, zodat het water alle kanten opspoot en hoe heet het hier ook is, ik heb echt geen zin in een natte jurk.
Het heeft voordelen. Bedoel, wie loopt er nou gewoon naar buiten om eten te plukken? Nou, de andere buuf dus. Elke dag loopt ze stiekum langs mijn hek te struinen, met een lange stok tegen de slangen, om een insalata di campo bij elkaar te scharrelen. Je ziet haar zowat niet, want ze is ongeveer 1 meter 10, maar als de honden niet steeds uit hun dak zouden gaan zou ik niet merken dat ze er liep. De geruststelling is dat ze zo blind is als een mol en dus de bijnaam Jampot heeft intussen.
Maar goed terug naar die planten, want daar ging het over. Zaterdag op de Piano Grande kon ik één bloemenzee bewonderen. Echt niet te beschrijven, en al helemaal niet te fotograferen, want je hebt het dan over kilometers bloemen. In maart staan ze er nog niet, en in juni moet je snel zijn, want wat niet verdroogt door de hitte, wordt opgegeten door de schapen. Wat me meteen op de titel brengt. Zo´n overdaad aan geurige, kleurige planten brengt meteen een overdaad aan insecten met zich mee.
Maarja..... zelfs het paradijs had zn slang... toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten