Om half zes op..na toch al een uur minder slaap. Waarom wilde ik met alle geweld asperges zoeken? Het was wel licht gelukkig.
Ik dacht een beetje relaxed in het gras te kunnen rondsteken. Niets was minder waar. Het bos – direct achter het huis van mijn vriend Bruno – strekt zich honderden meters uit op een helling van ca. 25%, kortom, een soort ravijn, vol doornstruiken, bladeren, takken, wortels..en geen pad natuurlijk, behalve wat de zwijnen hebben platgebaggerd.
Uitglijdend, bloedende handen, schrammen, een paar keer bijna naar beneden gedonderd en nog steeds geen asperge in mijn zakje. Het was ook haast onmogelijk om ze te zien, helemaal als je totaal gefocust bent op je staande houden en twee handen nodig hebt om je aan bomen en struiken vast te houden.
Maar, op een goed moment snapte ik hoe asperges eruit zien en waar ik moest zoeken. En lukte het om me met één hand vast te houden zodat ik het mesje kon pakken. Na een uur had ik ongeveer 15 asperges verzameld en inmiddels ook meer slag van het klimmen gekregen, maar toen zei Bruno dat we stopten omdat het te heet werd. Ik had het helemaal niet zo heet, hoewel de zon stralend aan de hemel stond, maar het bleek niet om mijn welzijn te gaan. Als het warmer wordt worden de `vipere` wakker. De slangen, dus, en die zijn giftig en uitzonderlijk agressief. En jahoor.... net op de laatste 5 meter zagen we inderdaad een slang. Deze scheen niet giftig te zijn want hij was geel-zwart en de giftige zijn grijs-zwart. Maar hij siste behoorlijk giftig, dus de keus viel op vluchten in plaats van een foto...
Bruno stond genadig zijn oogst aan mij af (met een paar recepten erbij), een hoeveelheid die op de markt 35 euro per kg. doet, en zei dat ik rustig de komende week in zijn bos mag gaan zoeken, ALS:
ik rubberlaarzen aandoe
ik een spijkerbroek aandoeik handschoenen aandoe
ik om uiterlijk 7 uur begin en om halfnegen ophoud
enz enz enz …. want de vipere.....
Ik denk dat ik de komende dagen wel genoeg asperges heb. En de voorspellingen zijn dat het 25 graden of meer wordt. Dus ik vind vast wel iets anders om me mee te vermaken.
Inmiddels zit ik weer thuis, met een zere rug en moet ik mijn hoge laarzen aan voor het etentje waar ik zometeen naar toe moet. Ik wilde mn gouden pumps aan, maar mijn benen zitten vol schrammen.
Viva la campagna. Hier is het leven goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten